15. New York, New York

New York vanaf die Brooklyn Bridge

Hierdie is meestal ’n fotoblog. Nie tyd vir te lank skryf voor die volgende avontuur nie. Ek sit ook ’n nuwe fotoalbum op Facebook. Ek gebruik n paar van my en ’n paar van Hermien se foto's. Dankie MIen!


Jan van Heerden, Hermien se swaer gee tans klas by Fordham Universiteit in New York. Ons het op die Fordham kampus in die Bronx tuisgegaan saam met Tuks studente wat ’n somerkursus in Ekonomie bywoon. In Augustus kom ’n hele aantal Amerikaanse studente van Fordham na Pretoria om die kursus voort te sit.


Ons het heerlik in die moderne koshuis met ’n groot kombuis op ons vloer gebly. Die kampus is pragtig en die tuine is soos oral groen, groen, groen.

Jan, met ons reuse pizza by Lombardi's,
die eerste restaurant in Amerika waar pizzas bedien is.

Times Square!

Die afstand uit die stad is iets wat ’n mens in gedagte moet hou. Daar gaan heelwat tyd in heen en weer reis op die B of D treine. Ek het al vergeet hoe ingewikkeld en omvattend Manhattan se ondergrondse stelsel is! Maar dit was opwindend om van trein na bus na trein te hardloop, tussenin baie myle per voet af te lê, langs die straat te eet, my jarelange vriend Albertus Swanepoel se hoedemakery te besoek, in n fancy Chinese restaurant saam met hom en Eddie te kuier, oor die Brooklynbrug te loop en met n boot om die hele eiland te ry. 

Ons het ook die nuwe monument by Ground Zero besoek wat oopgemaak het met die tiende herdenking verlede jaar op 11.9.11 - dit is aangrypend. 

Nuwe gebou in aanbou by Ground Zero

Twee vierkantige gate met pragtige watervalle
presies op die plekke waar die twee geboue gestaan het.

Ekwil tog van twee herinneringe vertel. My aanbeveling vir enigiemand wat die groot stad besoek is altyd om so gou moontlik die Circle Line toer reg rondom Manhattan te doen. Dit gee mens ’n goeie begrip van die uitleg van die stad en mens sien die Statue of Liberty, die bekende skyline en die vele brûe almal baie mooi. Elke keer wat ek hierdie toer gedoen het was daar iemand besonders saam met ons op die boot. 

Ek het baie aan die eerste keer terug gedink toe ons Dinsdag 5 Junie in die rondte vaar. Met die instapslag het ons vir Wiets en Andante (Arné se suster en haar man) wat op ’n Honeymoon-around-the-world is raakgeloop! Dit was ook toevallig Willemien se 25e verjaarsdag daardie dag. Ek het baie gedink aan die keer, 25 jaar gelede, minder as twee weke voor haar geboorte, wat ek hierdie einste trip saam met my ma en skoonma gedoen het - 8 en ’n half maande swanger. Die ma's was skoon ontsteld en baie benoud dat Willemien dalk op n boot gebore sou wordl! Nou ja as jy jonk is pla dit jou glad nie. Ek sal self nie nou saam met ’n ver swanger vroutjie op daardie boot klim nie! 

Die tweede keer in 2003 het ons as gesin saam die trip gedoen en ons goeie Pretoriase vriendin, Erika Theron, wat met navorsing vir ’n boek besig was het die reis om die eilnad met ons meegemaak.


’n Ander hoogtepunte in New York was die nuwe skreeusnaakse klug - "One man two Guvnors" op Broadway. James Corden, van The History Boys, Three Musketeers speel daarin en hy en die ander 9 akteurs was almal onverbeterlik. Ek kan nie eers begin om te vertel nie maar indien daar ’n kans is dat jy dit een of ander tyd kan sien, sit dit op jou lys van gunstelinge. Dit het 7 Tony nominasies gekry. 

EATALY in NY!

Nog ’n onverwagse juweel van ’n plek: Ons wou ’n hamburger by die bekende Shake Shack in Madison Square Gardens gaan eet maar toe sak daar ’n reënbuitjie uit. Toe ek opkyk, kyk ek in die bord van "Eataly" vas en onthou Albertus het dit ook aanbeveel. Wat ’n ontdekking! Reuse Italiaanse kosplek met verskillende afdelings waar mens platters met kase en wyne kan proe, varsgemaakte pasta en enige denkbare pastrami, salami, warm kosse, resepteboeke, fancy breekware ens kan koop. Almal eet en kuier staande om hoë tafeltjies en gawe Amerikaners skuif op sodat ons natgereëndes ook ’n plekkie rondom hulle tafel kan kry.


Ons was ook by die Guggenheim museum wat ek jare laas besoek het, en het deur ’n groot gedeelte van Central Park gestap.

Central Park in die somer

Guggenheim Museum

Ete met Eddie en Albertus

Hermien het baie foto's geneem, veral van die mooi ou geboue en wolkekrabbers, so haar oë was meestal na bo gerig en myne op die straatborde. Ons het ons pad maklik gekry en baie pret gehad maar soos die Sunscreen Song sê: Do not live in California for too long, it will make you soft. Do not live in New York too long, it will make you hard. Die New Yorkers is oor die algemeen baie haastig, baie kortaf en nogal ongeskik - ons kan ’n hele paar voorbeelde noem! Tog bly dit ’n unieke, oorweldigende, groot, groot plek wat moeilik is om te beskryf.

14. New York toe, beskuit onder die arm.

Moet vrede maak daarmee dat ek nooit die Sex in the City image sal hê nie, te oud en te deugsaam daarvoor. Gelukkig sê Christof hy dink deugsaam is nou weer in die mode nadat dit vir ’n lang tyd nie was nie.

Stel jou voor jy kry die kans (darem nie die eerste keer nie) om New York te besoek en al waaraan jy dink is - nie hoe jy gaan aantrek, waar jy die mees state of the art drinks gaan drink, watter museums jy gaan besoek en watter nuutste show jy gaan probeer sien nie.  (Daardie dinge is wel op jou lysie en in jou verbeelding sien jy jouself heel fashionable in 5th Avenue afstap, nes soos Sarah Jessica Parker.) Maar wat voor op in jou gedagtes is, is die beskuit wat jy opsluit moet bak vir die Samaritaan wat jou onderdak gee op hierdie besondere eiland.

Ek het ’n rowwe week agter die rug, ek was amper so besig soos by die huis. Behalwe vir die klasse en die klasse se huiswerk wat ek baie geniet, het Thomas en De Wet by ons gekuier en ons het gebraai en baie pret gehad. Christof was saam met hulle na Maine vir ’n paar aande. Hulle het heerlik om oop vure en op kanoes gekuier en opgevang. Terug in Boston het De Wet en Thomas nog tyd gehad om Boston te verken. 

Later in die week was ek besig met voorbereidings vir Renée se klas wat Vrydagmiddag by ons kom eet het. Sy het koeksisters vir nagereg bestel en toe onthou ek natuurlik dis die ander ding wat ek ook net oorsee doen - koeksisters bak. Dis nie asof mens koeksisters by die naaste bakkery kan bestel nie. Ek het weer terug gedink aan 25 jaar gelede toe ek die Kook en Geniet gereeld nader getrek het en amper soos die meisie in die fliek oor Julia Childs gevoel het. Ek moet sê ek het toe reeds vorige ondervinding van koeksisters bak gehad - destyds by die KJA van ons kerk. Daar het ons vir pret en fondsinsamelings ’n paar koeksisteraande gehad. Die kerktannies het ons met die omies se tuisgemaakte draadmandjies vir “koeksisters in die olie bak” en “draaddekseltjies” waarmee jy hulle vinnig in die stroop dompel touwys gemaak. (die naaste wat die NG kerk daardie tyd aan onderdompeling gekom het!) Hier improviseer ons sonder die regte toerusting en ek en Renée het dit min of meer reg gekry. Ons het net nie gliserien gehad om die koesisters te laat blink nie. Ek is ook dankbaar ons poging was nie vir ’n kompetisie op ’n landbouskou ingeskryf nie. Ons het tog ’n hele paar komplimente vir ons Suid-Afrikaanse nagereg gekry.

Sue Smit van New Haven

Direk daarna het my jarelange vriendin Sue uit New Haven opgedaag en ons het Saterdagoggend die Chocolate walking tour of Boston gedoen in gietende reen (meer daaroor later).

So tussen deur alles het ’n paar kliënte tuis van hulle laat hoor en ek moes nog aan ’n paar opdragte werk. Nataniel het ’n vinnige bordontwerp vir sy winkel nodig gehad, nog iemand het  besigheidskaartjies bestel en ’n DVD cover moes klaar gemaak word.

Janie het laat weet sy dink dat haar man Jan, dit sal waardeer indien ek vir hom ’n bietjie beskuit kan saam neem New York toe. Ek was aanvanklik vas oortuig dat Janie - daar is nou vir jou ’n ware deugsame vrou - defnitief vir hom beskuit sou bak maar hulle was onder die indruk dat hy nie so iets op die vlug mag saamneem nie. Agv van hierdie nuus wat toe Vrydagoggend by my uitkom en met Renée se klas amper op pad na ons huis, besluit ek om gou nog ’n pannetjjie beskuit in die oond te steek. Probleem is daar is net een groot oondpan, ek sou die beskuit voor die herderspastei moes maak. Dit sou maklik wees - ek “bak mos kompulsief” en het al die bestanddele gehad, my bakpoeier was net te min. Ek gryp toe ’n ou houertjie met bakpoeier wat die vorige Franse familie daar gelos het... en daar rys die beskuit baie swak - die bakpoeier moes verslaan het!

Grand Central Station, New York

Nou ja, hier sit ek op die trein en brei op pad na New York, super excited om Hermien een uur by die bekende horlosie op Grand Central Station te ontmoet. Dit voel ’n bietjie soos ’n Amerikaanse movie maar lyk waarskynlik nie so nie. Ek hoop op Hermien om meer soos ’n Sex in the City karakter te lyk (ek weet sy sal my nie teleurstel nie). Ek is gelaai met laag gerysde, uitgedroogde beskuit vir Jan en Rice Crispy koekies vir my goeie hoedemaker vriend, Albertus. 

Ek het darem my Guess plakkies aan wat ek in Rodeo Drive in Hollywood gekoop het...

Hermien, Jan, ons gasheer en ek